In deze rubriek wil ik opschrijven hoe ik mijn ‘normale leven’ weer oppak. Het normale leven houdt voor mij in, dat ik weer naar concerten kan gaan, dat ik weer eens wat ga drinken met familie, vrienden, dat ik ergens heen ga met mijn kinderen en dat ik weer platen kan kopen.
Afgelopen weekend ben ik voor het eerst sinds maanden een weekend weggeweest. Met de trein. Een half Molukker in de trein. Ja, we durven nog! Ik ging naar familie van mijn moeder, naar haar zus (mijn tante) en haar kinderen. Om het over mam te hebben natuurlijk, maar ook om bij te praten, te re-connecten en foto's van vroeger te bekijken.
Wat vooral wennen was voor mij, was de gezelligheid van mensen om je heen. Ik miste dat. Visite is niet erg en dat heb ik wel heel lang gedacht en gevoeld. ‘Jezus, moet ik weer sociaal doen bah’, dat idee. Dat was lang mijn mantra. Maar door wat er gebeurd is met mijn moeder ben ik daarop teruggekomen.
Er kwamen zoveel familieleden, vrienden en vriendinnen van mijn moeders werk, en ze hadden zoveel hartverwarmende maar ook grappige verhalen te vertellen. Dat maakte iets in mij wakker… en dat klinkt echt heel cliché maar het is zo. Ik denk dat het mijn moeder is geweest die zei:
‘Pim, nou is het genoeg met je rare gedrag. Je bent een kind van mij, gedraag je ook zo. Je bent lang genoeg eenzaam geweest en dat heeft je niets opgebracht. Deze mensen die je nu ontmoet hebt, zijn vrienden van me. Ik heb een band met ze opgebouwd. Dit kun jij ook. Je hebt het alleen begraven en ik weet echt niet waarom. Ik weet dat je veel aan je hoofd hebt gehad de laatste paar jaren, en dat zal nu wel nog meer worden. Maar houd je vast aan de mensen om je heen. Dat mag. Want hulp vind je niet alleen, daar heb je mensen voor nodig Pim. Dus maak vrienden, maak contact. Dan kom je er wel.'
En dat heb ik afgelopen weekend gedaan, ik heb me vastgehouden aan familie.
De muziek-aanbeveling voor dit weekend:
The Night Flight Orchestra - Sometimes The World Ain't Enough
Ergens in de zomer van 2018 ontdekte ik deze Zweedse band. Ze maken classic 80s rock (denk aan Foreigner, Journey) en ze doen dat met een halve knipoog want ze balanceren op het randje van de parodie. Geweldige catchy liedjes die je opvrolijken. Ga het gewoon maar luisteren. Dan komt alles gewoon goed.
Beloofd. Druk maar op het plaatje.